Wonderbaarlijke terugkomst Oud Zuylen 1

De voortekenen voor de thuiswedstrijd tegen het Amsterdamse Oosten-Toren 1 waren niet gunstig. Ed moest in een laat stadium wegens ongesteldheid afzeggen? en daarom werd Huib op het laatste moment ingevlogen vanuit de Koolhovenstraat (een toepasselijke beeldspraak want Frits Koolhoven was een belangrijk Nederlands vliegtuigbouwer, zij het later niet geheel onomstreden, maar dit geheel terzijde). Tot zover alles weer onder controle. Maar al vrij vroeg in de middag vielen er in ijltempo drie nullen aan onze kant. Jan Maarten werd geconfronteerd met een antieke gambietvariant en was kennelijk niet op de hoogte van de partij Conrad Vitzthum von Eckstaedt – Eugen von Schmidt, Leipzig 1866 (zie onder). Tja. Hij kwam er niet meer aan te pas.
Een ietwat mislukte Gr?nfeld bij Arie leidde tot een eindspel dat hij niet kon houden, maar we waren natuurlijk weer erg blij dat hij weer van de partij was. Voor Marcel was het zijn derde partij deze week. De eerste twee voerden langs stille wateren, nu werd hij meegezogen in Siciliaanse stroomversnellingen. ‘Hakken en zagen,’ noemde hij het zelf, waarbij hij gezwind een stukje van zichzelf in zaagsel zag veranderen.
We keken tegen een gapende leegte van drie bomkraters aan. Jee, dachten we. Jee!
Bijna niemand geloofde er meer in.
Het tij keerde. Babis stak al vast wat vuurwerk af en won vrij gesmeerd. Zie partij onder. Frans vergrootte de druk op de c-lijn met grote precisie, kwam zelfs een momentje verloren te staan maar sloeg uiteindelijk toe. Zie partij onder.
Huib leek aanvankelijk enig ruimtegebrek te hebben. Maar in de woorden van Hans JG de Lange (aanwezig voor het veteranenschaak): ‘De Muur van de Boorstraat’: Huib Olij, dames en heren! Met krankzinnig geposteerde paarden en lopers dekte en ?berdeckte Huib alle stukken en velden en verhinderde mogelijk toekomstige dreigingen. Om ziek van te worden. Maar met als resultaat: een steeds witter wegtrekkende tegenstander wiens stelling alleen maar slechter werd bij elke poging om iets te bereiken. Zie partij onder.
Dirk speelde als altijd hoogst origineel. Toch zette de aanval niet door en raakte hij een kwaliteit achter. Het zag er niet goed uit. Dirk had evenwel een gewiekst matnet in de stelling geweven. De pion op f7 was zeer giftig – u raadt het al: zijn tegenstander tuinde erin in.
Jaap was de laatste die won. Hij was niet geheel tevreden over de methode die hij koos om de S?mischvariant van het Konings-Indisch te bestrijden. Niettemin bleef de fijnzinnige strateeg voortdurend kloppen tot er steeds meer barstjes in de vijandelijke veste ontstonden. Werd er bij Marcel met de sloophamer gewerkt, bij Jaap was er sprake van figuurzagen, als altijd de fijne motoriek.

Uit de uitslagentabel blijkt dat Oosten-Toren een tactische opstelling had gekozen.

En speciaal voor Jan Maarten (ja, die partij bestaat echt!):