Vervroegde pakjesavond bij OZU1

“Welkom waarde schaakvrienden uit Zeist! De kadootjes kunt u zo bij het bord uitpakken.” Dat leek een beetje het thema van deze kansloze avond. Na een half uur stonden we 2-0 achter en de stukken werden weggegeven alsof iedereen ze niet echt nodig had. Wout speelde een theoretische variant van de Franse doorschuif. Pionoffer op d4 is thematisch. Maar de koningsaanval van wit, na Ld3, Pf4 en nog wat meer geweld moet te verdedigen zijn. Niet vanavond. Het was snel mat. Toen waren de stukken bij Jan Maarten al opgeborgen. In het Schots werd er na 7 zetten een loper weggegeven. Black-out. Tsja dan gaat het snel.

Harm-Theo stelde zich zeer solide op tot er twee stukken tegen een toren verdwenen en zijn tegenstander heer en meester op het bord werd. Er kwam nog ergens een stuk terug (met strik) maar even later verdween er weer een toren.

Evert was slachtoffer van een vergiftigd cadeau. Een kwaliteit (via Th8, h1+ en xa1) bracht hem een toren, maar zijn koning was vervolgens niet opgewassen tegen het geweld van een dame, loper en toren. Het bracht de nieuwe tegelwijsheid “Torens in de hoek (a1 en a8), is voor elke koning een vloek.” Er is lang naar die stelling gekeken, maar verdedigbaar leek hij niet.

Dat was de rampspoed. Deden we dan niets terug? Te weinig. De partijen van Bertrand en Ed kwamen niet buiten de remise marges. Dichtgemetselde stellingen, ongelijke lopers en te weinig materiaal. Dat heb je soms.

Sander maakte er als vanouds een spektakel van. In een doorschuifvariant van de Caro Kann trok hij met g4 en h4 naar voren. Hij offerde een stuk voor vier (!) pionnen wat wel kansrijk leek voor winst. Achteraf was Sander zijn commentaar dat hij de verkeerde pionnen had. Hij had er zeven! Zijn tegenstander verdedigde zich prima, wandelde met de koning via de koningsvleugel langs alle pionnen om daarna op de damevleugel hetzelfde te doen. Het extra paard hield in het centrum de witte torens in het gelid. Knap staaltje verdedigen. Remise was het verdiende loon.

Op een pakjesavond mogen de kinderen vroeg naar bed en kunnen de oudjes even nakletsen. Daar was genoeg tijd voor. We misten het knappe op doorzettingsvermogen gescoorde punt van Carol-Peter. De in de opening geofferde pion werd door zijn tegenstander met hand en tand uren verdedigd. Er stonden uiteindelijk twee torens, twee lopers, twee paarden en vier pionnen op 16 velden van de damevleugel. Het was druk en in die drukte werd er uiteindelijk een stuk gewonnen. Tijd om op te ruimen. Hunnie gingen met 5,5 pakjes naar huis, wij hielden er 2,5.

Was er nog iets te vieren dan? Ja hoor: op het hoofdpodium zat het jeugdviertal van OZU gehakt te maken van de jeugd van Vegtlust. En stiekem de peternootbakjes op de bar leeg te eten. We kunnen er nog veel van leren, van die kinderen dan.

Jo is gestopt met stukjes schrijven. Zegt hij. Het is deprimerend om over een nederlaag te schrijven. Dat is jammer. Na regen komt zonneschijn en in de regen kun je ook dansen. Kleine rampjes waren er vanavond en dat is jammer en vervelend voor de spelers. Er waren ook mooie en spannende partijen. Het offer van Sander op d5, de omsingeling van Carol-Peter van de witte damevleugel. En de vreugde van het persoonlijke triomf. De ontspanning om Jaap erbij te halen om een stelling te beoordelen. We hebben er natuurlijk niets van begrepen. Er was tijd voor, bier en chips, warmte en gezelligheid én het mocht laat worden. De kinderen lagen toch al op bed.