Jaarlijks organiseerde Schaakclub Utrecht schaakvoetbal. Schaken werd daarbij afgewisseld met voetbal en de gezamenlijke punten telden voor de uiteindelijke ranglijst. Eerst deden we dit met Paul Keres; de laatste tien jaar alleen. Omdat we de enigen waren die dit ludieke evenement organiseerden, noemden we dit het “Nederlands kampioenschap schaakvoetbal.” De wetten der historische logica werden hiermee getart, maar een vaste schare liefhebbers was tevreden gesteld. Zelfs een team uit België kwam elk jaar opdraven. Bij zo’n evenement is het belangrijk jonge honden in het team te hebben. Toen het jeugdteam nog jong was, waren zij daarmee logischerwijs twee keer winnaar – in 2004 en 2005. Van dat laatste jaar dit verslag.

Traditie

Marc Erwich

Marc Erwich bij het schaakvoetbal.

Zondag 26 juni 2005 stond het NK Schaakvoetbal weer op het programma. Dit werd traditioneel gehouden op het mooie sportcomplex Olympos van de universiteit van Utrecht. De familie Nieuwenhuis zorgde er weer voor dat alles in goede banen verliep.

Een balletje trappen in de zaal om vervolgens bij te komen met een schaakpartijtje blijkt een goede mix voor een hoge opkomst. Dit jaar deden 16 teams een gooi naar de titel en daarmee was het goed druk. In de wandelgangen vernam ik dat er zelfs zoveel teams mee wilden doen dat er helaas wat teams teleurgesteld moesten worden. Het toernooi lijkt dus steeds bekender te worden en wie weet ontstaat er in de komende jaren nog een hele stormloop wat aanmeldingen betreft.

De formule van het toernooi was deze keer iets veranderd. Niet alleen de nummer één in de poule, maar ook de nummer twee ging door naar de finalerondes. Deze acht teams moesten vervolgens via kruisfinales uitmaken wie er met de cup naar huis zou gaan. De overige teams speelden nog voor de eer. Het schaken (10 min p.p.p.p.) met acht man en het voetbal (20 min) met vijf man bleef onveranderd.

De jeugd van Utrecht was zoals elk jaar één van de favorieten. Thomas Willemze, Alexander van Beek en Marc Erwich hadden een paar weken eerder een ander schaakvoetbal toernooi in Zeeland gewonnen. Zij hadden dus een goede generale gehad. Verder bestond het team uit Utrecht leden Jelmer Jens, Joost Berkvens en Jeroen Willemze. Het team werd compleet gemaakt door Frank Erwich en Geon Knol. Zij hadden al vaker met ons meegedaan, dus hadden we dit jaar weer een vertrouwd team. Andere titelkandidaten waren Haarlem (in 2004 nog winnaar) en LSG. Verder zaten er nog genoeg gevaarlijke outsiders op het vinkentouw. Mede door het zonnetje beloofde het een stralende, gezellige en spannende dag te worden.

Rechts Jelmer Jens.

Pouleronde

(…)

Met nog twee schaakwedstrijden te gaan konden we de eerste plaats in de poule veiligstellen. Allereerst werd RSR met een alleszeggende 8-0 verslagen. Ook de Rode Loper moest eraan geloven. 7-1 werd het.

Zoals elk jaar bleek weer dat we met schaken weinig te vrezen hadden, maar dat we met voetbal toch kwetsbaar waren. In de pouleronde is er nog weinig gevaar, maar in de knock-out fase kan een voetbalnederlaag dodelijk zijn, omdat dan de doelpunten dubbel tellen.

Kwartfinale

Na de pouleronde was er een pauze. De meeste teams zaten heerlijk in het zonnetje nog wat na te praten over wat er allemaal goed en slecht ging. Iedereen had het goed naar zijn zin en er hing een gezellige sfeer. Na de pauze stond in de kwartfinale Utrecht-Haarlem op het programma. Haarlem had het in de pouleronde erg lastig gehad en wist zich via penalty’s ternauwernood voor de finalerondes te plaatsen. Het was een wedstrijd tussen de kampioenen van 2003 en 2004 en daarmee dus op papier een echte kraker. En een kraker werd het ook.

Waar we tot nu toe met het schaken slechts 2,5 bordpunten hadden laten liggen, verloren we er deze wedstrijd drie. 5-3 dus. Een erg ruime marge was dat niet. Een nederlaag met één doelpunt verschil zou penalty’s betekenen. Het was dus zaak om in ieder geval een gelijkspel te behalen. Bij iedereen was de opdracht duidelijk en er werd vol overgave gestreden. De verdediging stond als een huis en er werd keihard gewerkt. Geon, absolute steunpilaar van het team, bracht ons zelfs op 1-0. Haarlem liet zich hierdoor echter niet van de wijs brengen en bleef ervoor gaan. Nadat ze de 1-1 hadden gemaakt keerden bij hen de hoop op een goede afloop weer terug. Helemaal nadat ze op 2-1 kwamen en zo de overall-score gelijk trokken. Hoewel we best goed speelden en weinig weggaven werd het zelfs vanuit het niets 3-1. Een wonderbaarlijke come-back van Haarlem diende zich aan. Er waren nog slechts vijf minuten die ons scheidden van een vroegtijdige uitschakeling. Gelukkig voor ons werd in de eerste de beste tegenaanval de 3-2 gemaakt die zeer fortuinlijk tot stand kwam. Jeroen schoot een corner had voor het doel langs en werd door een Haarlemmer in eigen doel verwerkt. Over geluk hadden we niks te klagen. Er stonden nu al heel wat mensen langs de kant en het was een ware thriller. Niet veel later werd de wedstrijd helemaal op zijn kop gezet. Na een lange bal naar voren was de keeper net iets te laat en wist Marc hem net over de keeper heen te lobben. Geon was goed gevolgd en wist de bal op curieuze wijze binnen te werken. De ontlading was erg groot. Er kwam van Haarlem kant nog een groot protest, omdat er een overtreding gemaakt zou zijn. De scheidsrechter had niks ongeldigs gezien en woof de protesten weg. Er waren nog 24 seconden te spelen en er leek dat er niks meer mis kon gaan. Toch kreeg Haarlem nog een dot van een kans die maar rakelings naast ging. Dit was tevens de laatste actie en zo eindigde de wedstrijd in een 3-3 gelijkspel. We hadden ons uit geslagen positie terug weten te knokken en daarmee geplaatst voor de halve finale. Het was misschien niet allemaal even best, maar de spanning vergoedde alles. Haarlem had dapper gestreden, maar stond uiteindelijk met lege handen.

In het doel Alexander van Beek.

Dennis de Vreugt in strijd met tegenstander.

Halve finale

Na de zenuwslopende kwartfinale moesten we in de halve finale aantreden tegen LSG. Ook dat zou erg pittig worden, zo dachten we van tevoren. De speeltijd van het schaken (7 min p.p.p.p.) en van het voetbal (15 min) was inmiddels al verkort, omdat het allemaal wat uitliep. Vrij verrassend werd het schaken betrekkelijk makkelijk en ruim gewonnen. 6,5-1,5 werd het. Door dit resultaat zou het in ieder geval niet meer op penalty’s aan kunnen komen. Waar een stormloop van LSG werd verwacht, gebeurde dat totaal niet. Integendeel zelfs, LSG begon slap en Joost kreeg al na 10 seconden een grote kans. De 1-0 voorsprong kon niet uitblijven en het was Joost die zijn tweede kans wel wist te benutten. LSG moest hierdoor nog vier keer scoren Door de ruime voorsprong zakten we wat in en was het een enorme gatenkaas in de verdediging en zo kon het gebeuren dat LSG op een 2-1 voorsprong kwam. Toch zat een stunt er niet in, Het was weer Geon die zijn vizier op scherp had staan en voor de 2-2 zorgde. Hiermee werd gelijk een einde gemaakt aan de spanning. Er werd over en weer nog wat gescoord en eindigde de wedstrijd in een 4-3 zege voor LSG. Dit was slechts voor de statistieken van belang.

Finale

In de finale kwamen we Schaakmaat uit Apeldoorn tegen. Voor ons was dat een onbekende, zodat we niet goed de kracht van hun konden inschatten. Ze hadden niets voor niets de finale gehaald, dus moest het wel een goed team zijn. Toch leken we na het schaken weer op een schier onoverbrugbare voorsprong gekomen te zijn. Met 6,5-1,5 hadden we weer een ruime marge in weten te bouwen. Bij het voetbal bleek hun kracht. Na een paar minuten spelen kwam Schaakmaat al op voorsprong na een ziedend afstandsschot. Na de 1-0 kregen we de wedstrijd wat meer onder controle. De verlossende 1-1 bleef echter uit. Het werd zelfs 2-0 en moesten we nog vijf minuten de billen dichtknijpen. Op een afstandsschot na kwamen we eigenlijk niet meer in gevaar en wisten we beslag te leggen op de beker. De jeugd van Utrecht werd hierdoor voor de 2e keer Nederlands Kampioen Schaakvoetbal!

Prijsuitreiking

Nadat iedereen weer fris gedoucht was kon de prijsuitreiking beginnen. Elk team mocht een taart uitkiezen en voor de winnaar was er naast de taart en de eeuwige roem ook nog een wisselbeker. Deze beker zal de komende jaren veel waarde moeten krijgen. Wij willen in ieder geval proberen om de beker te houden door om het toernooi drie keer op rij te winnen of vijf keer in totaal! Er was een einde gekomen aan een zeer gezellige en leuke dag. De organisatie had voor vele mensen voor een leuke dag gezorgd en verdient daarvoor een compliment.

Persoonlijke resultaten: schaken voetbal. Geon 6 uit 6; 6 doelpunten. Frank 6 uit 6. Jelmer 6 uit 6. Thomas 5,5 uit 6; 2 doelpunten. Marc 5 uit 6. Jeroen 4 uit 6; 1 doelpunt. Alexander 4 uit 6. Joost 3 uit 6; 3 doelpunten.

Zoals Marc al zei: de organisatie lag in handen van familie Nieuwenhuis. Boven Mireille, onder met haar zus.

En hierboven in het midden Pieter Nieuwenhuis zelf, badend in het zweet van de voetbalwedstrijd die net afgelopen was.

Zowaar hadden we in 2007 een keer Schaakmagazine bereikt. Bovenstaande foto van Fred Lucas werd er geplaatst met een kort verslag. Op de foto zien we Pauline van Nies en Loek van Wely in de wedstrijd Utrecht – HSG.