Piet, Bram en Han
Robert Beekman
Hij groeit op in Haarlem. Piet Verhoeff. Daar kent hij nog een ander lid van Schaakclub Utrecht van: Hans Bouwmeester. Piet is van het jaar 1930, Hans van het jaar 1929. Samen met Hans vertrekt hij later naar Amsterdam, maar Piet blijft nog bij Haarlem spelen. Daar helpt hij in het seizoen 1951/1952 het eerste team terugpromoveren naar de hoofdklasse. Samen met zijn broers: Bram en Han.
De oudste is Bram, hoogleraar Engels. Piet is de middelste: universitair docent Engels, gespecialiseerd in onder andere Middeleeuwse literatuur. De jongste is Han, die zich in de Franse taal specialiseert en ook de beste schaker is van de drie broers. Han heeft nog lang in de hoofdklasse gespeeld en is kampioen van Haarlem geweest in 1952 en 1958. Geen slechte prestatie, want Haarlem bestaat in die tijd onder andere uit Kroone, Davidsen, Spinhoven en eindspelcomponist Marwitz. Allen behoren in die tijd tot de subtop van Nederland.
De verhuizing
In 1959 worden de drie broers gevraagd om de literaire faculteit te Utrecht te helpen opzetten. Bram en Piet zijn op dat voorstel ingegaan. In datzelfde jaar is Piet getrouwd, verhuist hij naar Utrecht en wordt hij lid van Schaakclub Utrecht.
Hij is dus erelid. Maar heeft dat erelidmaatschap niet in ontvangst willen nemen!
In 2009 hebben we bij de ALV een moment ingeruimd om hem te huldigen, maar helaas … Piet heeft geregeld dat hij rond die tijd op vakantie is!
Geen nood, we stellen de huldiging een jaartje uit. Dan vieren we het samen met het erelidmaatschap van Hans Duistermaat. Opnieuw is Piet afwezig. Bert Kieboom komt nog langs om voor beide spelers een huldigingsrede te houden. Hij is in het geheel niet verbaasd dat Piet afwezig is. Het past volgens hem helemaal bij de bescheidenheid van Piet Verhoeff. Uit de rede van Kieboom: “Ja, één akkefietje met Piet staat me nog scherp voor de geest, maar daarmee wil ik de feestvreugde niet bederven. Het had iets met bier te maken. De goedmoedigheid straalt overigens op clubavonden altijd van Piet af. Ook zijn bon mots tijdens het vluggeren herinner ik me goed: “Geachte schurk, bij deze deel ik u mede, dat u … “ (vul maar in: “mat staat?”)
Onzichtbaar
Het liefst wil Piet dus onzichtbaar zijn. Foto’s mag ik niet van hem maken en hij duikt ook gelijk weg als ik het fototoestel pak. Terwijl ik vervolgens met het fototoestel rondloop, kijkt hij verkrampt en wanhopig om zich heen. Zijn vrouw heb ik tevergeefs nog gevraagd of zij een schaakfoto van vroeger heeft, maar helaas, zij kent het probleem.
Een aantal jaren is Piet vicevoorzitter geweest, precies om dezelfde reden: zo’n onzichtbare, ceremoniële functie bevalt hem wel. Hij was gevraagd om in het bestuur te zitten, maar wilde dat slechts doen onder één voorwaarde: niemand zou mogen weten dat hij in het bestuur zat!
Limburg an der Lahn
11-13 september 1970. Utrecht vertrekt met een team naar Limburg an der Lahn, ergens tussen Frankfurt en Keulen. Netjes wordt er gewonnen van het plaatselijk aldaar spelende schaakteam.
Bert Kieboom in het clubblad: ‘Het meest verbaasd was Verhoeff, omdat hij een tegenstander trof die nog vlugger speelde dan hijzelf pleegt te doen. Dat kan natuurlijk niet tegen Verhoeff, die als eerste een zegevierend “aioeioei” mocht aanheffen.’
Helemaal links Bram Verhoeff. Derde van links, staande, Han; links daarnaast Piet Verhoeff, staand boven de tweede van rechts die zit. Foto van 1952,als het eerste team van het Verenigd Haarlems Schaakgenootschap promoveert naar de Hoofdklasse. Alle drie de broers hebben hun steentje bijgedragen aan die bewuste promotie.
Verhoeff tegen Orlov, op het Hypercube snelschaaktoernooi.