Oud Zuylen 5 – Rivierenland 3 eindigt in 3,5-4,5

(door Jo Drijver) Als je al zo’n 65 jaar meeloopt in de schaakwereld dan ben je we wat gewend en kom je niet zo snel meer voor verrassingen te staan. Gelukkig staat er soms niets meer op het spel en gaat het om de gezelligheid en de eer voor zover we daar nog waarde aan hechten. Het hoeft niet allemaal zo serieus te zijn. Maar dat was het toch wel. Er werd met volle inzet gestreden en het leek er zelfs op dat we alsnog een wedstrijd gingen winnen. Eerst de minpuntjes. Theo Rooijakkers is bezig aan zijn beste seizoen in de externe competitie en behaalt soms de meest wonderlijke overwinningen. Vandaag ging het gewoon niet. De f-pion die hij gewend is om al snel te offeren zag hij nimmer terug en werd een doorn in zijn vlees. Zwart speelde de ene na de andere goede zet, dat in tegenstelling tot wit, en dwong wit zwaar in de verdediging. Het moest misgaan en het ging mis. Ook bij Ries, ditmaal aan het 2e bord, ging het niet goed. In het middenspel stonden zijn stukken wat ongelukkig opgesteld en via een open lijn kon zwart daar dankbaar van profiteren. Wel hiel Ries het lang vol, maar de uitslag viel al snel te voorspellen. Dan waren er ook wat remises van Arnold, Lex (invaller aan bord 4) en de teamleider. Daar had de laatste overigens spijt van toen bleek dat we met het kleinst mogelijk verschil gingen verliezen. Het viel zelfs veel kleiner uit dan verwacht op het moment dat de vrede werd getekend. En nu de winnaars. Over Jan Willem Lubbers hoef ik feitelijk al niet meer te schijven. Zijn fraaie kunststukje staat hier al op de site, nog voor er ook maar één letter van het verslag in de computer zat (zie onder). Fijn zulke hulptroepen. En toch krijgt hij niet het grootste compliment. Dat gaat naar Henri Bruijn. Nog niet zo lang lid maakte hij geheel onverwachts zijn debuut in de bondscompetitie. Tegen achten hebben we hem nog overgehaald om een lege plaats achter het bord in te nemen. Volgens eigen zeggen ging de opening niet zo best maar in het middenspel en vooral het eindspel liet hij zien waartoe hij in staat is. Na afloop verscheen er een glimlach van oor tot oor. Dat smaakt naar meer en dat zal zeker komen. Bravo! En als we nu alles optellen is het 3½ tegen 3½. Maar dat was het helaas niet. Ook Do speelde mee als invaller. In de opening en het begin van het middenspel had hij het vreselijk benauwd. Zijn tegenstander speelde zeer snel en Do moest alle zeilen bij zetten om zich uit de nesten te werken. Dat lukte wonderwel. Hij nam het initiatief over, won een toren en de partij was volkomen uit. Dat zeker, maar niet zoals we verwacht hadden. De vlag van de klok van Do viel al vroeg op de avond. Het had hem niet alleen veel inspanning gekost, maar ook veel tijd. Maar helaas ging de wekker niet af zoals ook elders in de wijk Zuilen. Moeten we toch weer gaan spelen met die tikkende klokken?

SGS 2e Klasse 2013/2014 2C: