Door: Jo Drijver
Oud Zuylen Utrecht heeft me aan het begin van dit seizoen al heel veel tijd gekost zodat ik had besloten geen verslagen meer te maken. Ik heb er al honderden geschreven en vind dat anderen dat nu maar eens moesten doen. Vooral leden die niet in een team spelen moeten maar eens komen kijken en hun bevindingen op papier zetten zodat het rijp is om gepubliceerd te worden.
En dan komt er een mail met o.a. de volgende regel: “Wat ik prettig zou vinden is dat we weer aandacht gaan besteden op de website aan de verrichtingen van de leden en de teams”. Een wens van onze nieuwe voorzitter die laat weten dat hij er is en probeert om na de crisis de club opnieuw aan de gang te krijgen. Zo’n voorzitter moet de kans krijgen om zich te profileren en de kans krijgen om de geest die er heerste voor de onderbreking terug te krijgen. Dat is iets waar we allemaal aan mee moeten werken. Te beginnen bij mezelf.
Vandaar dat ik zonder aantekeningen de eerste twee wedstrijden in het kort zal vermelden.
HSG 1 – OZU 1
De eerste wedstrijd viel al vroeg, de dag na de laatste persconferentie van de overheid (nieuwe richtlijnen) en ook nog in de vakantieperiode van de ouderen onder ons. Dat had al direct na de start tot gevolge dat de teamleider door Hilversum liep te dolen op zoek naar zijn sterkste speler. Later bleek dat hij de wedstrijd tegen HSG op 25 september had genoteerd i.p.v. op de 18e. Hij had gemeld dat hij zou komen niet wetende dat het om een verkeerde datum ging. Vreselijk naar als dat gebeurt op de eerste wedstrijd. Excuses zijn aanvaard en na vandaag praten we er niet meer over. Het eerste wat de wedstrijdleider van HSG zei: “Er moet iets aan de hand zijn want als er één speler is waar je van op aan kunt dan is hij het wel. Ik ken hem al zo lang. Laten we hopen dat het niet iets ernstigs is”. Gelukkig was dat niet het geval.
De spelers van OZU 1 sloten zich bij deze woorden aan, stroopten hun mouwen op en gingen er goed voor zitten. Hemmo Mulder gaf het sein. Met zwart kreeg hij vat op de koningsvleugel na een onnauwkeurige zet van de 50-plusser Jan Nagel. De afwikkeling was niet al te moeilijk en de achterstand teniet gedaan. We konden verder met de 1-1 onder leiding van Han van Leeuwen een prominent oud-lid van Utrecht. Arie Schwartz leek beslissend voordeel te krijgen maar zijn tegenstander had nog een gemeen plan bedacht. Met zijn dame op de h-lijn bracht hij een toren naar de open g-lijn. Hij vergrootte de druk op witte koning (op h1) waarna Arie gedwongen was om te vluchten in eeuwig schaak. Daarna volgden er meer. André Bouwmeester ondernam verwoede pogingen om initiatief te krijgen hetgeen niet lukte, Jan Maarten v.d. Boogaart en zijn tegenstander bouwden beiden een uitkijktoren van pionnen op welke elkaar in evenwicht hielden terwijl Pieter Nieuwenhuis een vreselijk moeilijk eindspel speelde tegen Pascal Losekoot. Dat ging mij ver boven mijn pet. Mij leek het dat Pascal in het voordeel was, maar Pieter verzekerde mij dat juist hij de mogelijke winst had verspeeld. Een eindspel waar velen iets van kunnen leren. Overigens had Pieter de wedstrijdleider van OZU laten weten dit seizoen niet te zullen spelen. Gelukkig liet hij de teamleider weten dat hij nu het team niet in de steek wilde laten en zou proberen toch te komen. Geweldig!
De stand was dus inmiddels 3-3 geworden. Nee, 4-3 voor OZU omdat Marcel met een onverwachte zet de dochter van de 50-plusser volkomen verraste en binnen een paar zetten de buit binnenhaalde. Als laatste hield invaller Freek Busstra ons vol spanning gevangen. De opening speelde hij voortreffelijk, zette de zwarte stelling onder druk en won een pion. Er restte hem een zwaar karwei. Na winst van nog een pion leek het spel beslist. Niet dus. Het werd nog enorm spannend toen Freek een stuk verspeelde. Gelukkig bleken de pionnen beresterk. Glimlachend speelde hij rustig verder. En zowaar kwam er een lach op zijn gezicht. Hij ging promoveren en in hevige tijdnood gaf zijn tegenstander op. Volgens de toppers van het eerste had zwart zijn toren moeten spelen en dan kwam wit er niet doorheen. Het zou remise zijn. Freek bracht de stand op 5-3 en de eerste winst was binnen.
OZU 1 – UVS 2
De volgende wedstrijd geeft al weer genoeg problemen. Hemmo en Pieter zijn niet beschikbaar evenals Meindert die voorlopig om persoonlijk redenen niet zal spelen dit seizoen. André meldde direct na de wedstrijd tegen HSG dat hij over twee dagen geopereerd zal worden en zo goed als zeker de volgende wedstrijd daar de gevolgen zal ondervinden en niet beschikbaar is. Wij wensen hem uiteraard veel sterkte en een spoedig herstel.
Een lichtpuntje is de terugkomst van Albert Jan Hummel. Hij was op huwelijksreis en een beter excuus kun je niet verzinnen.
En die tweede wedstrijd kwam afgelopen zaterdag al. Pieter, André, Meindert en Hemmo niet beschikbaar. Wat nu. Tussen de wedstrijdleider extern en de teamleiders van het eerste en het tweede spoedoverleg. Resultaat was dat twee spelers van het tweede Daniël Kuijper en Maarten Post, aldaar werden vervangen door gelijkwaardige spelers en Wout van Goor aangaf graag te willen helpen.
In de eerste wedstrijd scoorden we 4 remises, in deze wedstrijd zelfs vijf; bord 4 t/m 8. Twee ’invallers’ Maarten en Wout zaten op het podium evenals Jan Maarten. Van die partijen heb ik weinig gezien. Alleen dat Jan M. in de eindstand een kwaliteit had gewonnen maar de stelling volkomen gesloten was en een doorbraak er niet in zat. Ik ben geen fan van dat podium en kom er zo weinig mogelijk. Trappen, ook al zijn ze nog zo klein en ook nog zonder leuning, boezemen mij ontzag in. Van Daniël en Albert Jan heb ik meer gezien. Albert Jan kwam niet al te best uit de opening en wit had het beste van het spel. Het werd vechten met twee pionnen achter en beiden nog een loper. Gelukkig van ongelijke kleur. De zwarte won het van de witte en wist de witte vrijpionnen te blokkeren waarna het remise werd.
Ook bij Daniël was het vreselijk spannend. Kon hij het eindspel met een centrum pion minder remise houden? We hielden onze adem in. Onze speler zat er ontspannen bij en geloofde er in. Met een losse f-pion hield hij het veld e5 onder controle hetgeen de zwarte voortgang blokkeerde waarna uiteindelijk de vrede werd getekend en de eindstad werd bepaald op 4½-3½ Winst voor OZU 1. Natuurlijk was er nog meer gebeurd want met 5 remises win je niet.
Aan bord twee kreeg Marcel het punt cadeau wegens ziekte van zijn tegenstander. Dat werd gecompenseerd door de nederlaag van Arie. Een stormloop op zijn koningsvleugel kon hij niet stoppen met alle gevolgen van dien. Gelukkig hadden we Robert Beekman. Aan het eerste bord speelde hij een geweldige partij met zwart en was beduidend sterker dan zijn opponent. Met kleine middelen weet Robert een tegenstander van het bord te vegen. Hij zorgde deze middag voor de winst met zijn prachtige spel.
Ik sprak deze middag met Ruud van de Plassche, de tegenstander van Daniël. Ruud is de broer van Erik, een voormalig topspeler van Oud Zuylen. Tevens bestuurslid en redacteur van het clubblad. Erik is na zijn afstuderen in Italië gaan werken en later en nu nog in Finland. Hij heeft een huis in Leiden van waaruit hij thuis kan werken in deze periode. Hij schaakt nog steeds en gaat waarschijnlijk bij LSG spelen. In Finland geen problemen zoals wij met lopen, fietsen, auto en trein als vervoer voor uitwedstrijden. Daar gaan ze regelmatig met een vliegtuig naar uitwedstrijden!
Stand per 10 oktober 2021 groep 3C:
1. Veenendaal 1 | 2-4-13 | 6. En Passant 2 | 2-2-8 |
2. Oud Zuylen Utrecht 1 | 2-4-9½ | 7. ASV 3 | 2-2-7½ |
3. Mook /Pion 1 | 2-3-9½ | 8. UVS 2 | 2-1-7½ |
4. HSG 1 | 2-2-9½ | 9. Paul Keres 4 | 2-0-5 |
5. Bennekom 1 | 2-2-2008 | 10. Wageningen 2 | 2-0-2½ |
EINDE LANGE WEG: 23 april 2012: Veenendaal 1 – Oud Zuylen Utrecht 1