Zo goed als 2012 ging, zo moeizaam verloopt 2013. 2012 had ik twee nederlagen geïncasseerd. Dit jaar heb ik ze al te pakken. Intern kan ik het nog met de mantel der liefde bedekken (remises tegen Marcel en Wout) maar extern is het dramatisch. Won ik vorig jaar remisestellingen nog wel, nu help ik goede en gewonnen stellingen om zeep.
Als 4de maken we nog net kans op de winst, maar het had, met mijn puntjes zoveel makkelijker geweest. Het eerste fragment komt uit de wedstrijd OZ4 – IJsselstein 2 De winst van 7–1 kwam door mijn remise natuurlijk niet in gevaar. Na 18 zetten is zwart overspeelt in een Catalaans.
Stelling na zet 17 van zwart. Wit staat goed, waarschijnlijk gewonnen en tot Db3?? doe ik alles goed. Een paar zetten later sta ik een kwaliteit achter en moet me naar remise vechten.
Een paar weken later zitten we in de De Meern. Ook hier een gewonnen stelling uit de opening die ik remise (ongelijke lopers) laat lopen. Deze is wel duur. We slepen er een 4-4 uit maar dat had dus iets meer kunnen zijn.
In een Franse opening wordt wit compleet weggemanoevreerd. Alleen kan ik het niet afmaken.
Tot slot de eerste externe nederlaag. Tegen De Giesen 3. En weer een meer dan gezonde, zeg maar gewonnen stelling waar ik niets positiefs mee doe. In het middenspel krijg ik een mooie open F-lijn waar je doorgaans van kan dromen. Ook de breekkansen in het centrum zijn niet aan me besteed. Ik baalde van Df2 (zet me in de penning) en miste daardoor de kans met dxe5 ipv cxd6. Ook in de laatste stelling is het nog gelijk. De teleurstelling was echter zo groot dat ik een simpel vorkje niet zag en verloor. Voor de eindstand maakte het niet uit. De winst was wel zeker.
Maar het had twee bordpunten en één matchpunt meer kunnen zijn. Het zou een heel andere wedstrijd worden op 24 april tegen De Rode Loper.