Met een slang aan auto’s bereikten de leden van Oud Zuylen 2 het rivierdorp Nieuwaal. Voor Judith dit seizoen de tweede keer. Het derde speelde in oktober in Nieuwaal. Ze had hier gemengde gevoelens over. Het werd weliswaar 1-7 , maar zij speelde “slechts” remise. Tijd om iets recht te zetten. Na twee nederlagen op rij was het hele OZ2-team wel eens toe aan de smaak van de overwinning.
De wedstrijd nam zijn beslag tot na het middernachtelijke uur. Tot grote onvreugde van de uitbater van het, waarschijnlijk, enige café, Cafetaria Ons Trefpunt, in Nieuwaal. Pim was namelijk druk bezig om een eindspel van twee lopers en een pion tegen een toren te winnen. Helaas lukte dit niet. Er zullen kansen geweest zijn, maar na ruim een uur spelen met tussen de 30 seconden en 2 minuten op de klok was de alertheid verdwenen. Dat was nogal wat. Hiermee tekende hij wel voor de eindstand van 2,5 ? 5,5.
Vlak daarvoor was de grootse overwinning van Wout van Veen al gevierd. Wat een man! Wat een partij! We klagen wel eens over stunts met 1.f4 en 2.b3, over de reeks aan nullen. Het team hield vertrouwen. Maar in de partij in Nieuwaal, een klassiek Tweepaardenspel gevecht al betiteld als de Parel van Nieuwaal, toonde Wout zijn jeugdige kracht. Bijna de gehele partij stonden er over en weer stukken in. De meeste bij Wout overigens. Zelfs Ed op bord 1 klaagde dat de verwikkeling zijn gedachten afleiden.
De dame wandelde over het hele bord. De held op het bord was een paard dat zijn roots op g8 had, uiteindelijk op d1 terecht kwam en via vorkjes en een rare uitschieter van e5 op c7 terecht kwam. Het vroor dus ja daar hebben paarden ook last van.
Aan deze twee enerveerde partijen gingen twee makkelijke overwinningen vooraf. Frank won simpel (zie onder) maar krachtig met een Evansgambiet dat zijn tegenstander niet goed behandelde. Frank zat als een vorst achter zijn stukken en een vorkje met een paard op b8 bekroonde de galavoorstelling.
Bertrand had niet veel moeite met zijn tegenstander. Zo goed als hij dacht dat hij uit de opening kwam, bleek echter niet uit wat de schaakcomputer hem voorschotelde. Een blunder in het middenspel kostte zijn tegenstander wel een kwaliteit maar door allerlei penningen ging er nog een pion en paard achteraan. Een snelle 2-0 voorsprong was het feit.
De vier andere partijen eindigden in een meestal rustige vrede. Ed was de grootste mazzelaar. In de stelling waar zijn tegenstander via eeuwig schaak remise gaf, toonde Ed een mat in een paar zetten aan. Duidelijk geïntimideerd door de voorafgaande torenoffers die hij (terecht) weigerde leek remise de beste uitkomst. Zuur kijken kunnen ze ook aan de Waal. Judith, Wout van Goor en Ronald ketenden allen in een toreneindspel de vrede.
12,5 punt leverden de Nieuwalers dit seizoen aan onze vereniging. Een bloemetje sturen zou wel zo aardig zijn. We hopen ze volgend jaar weer te treffen. Als het mag in Utrecht. Onze tap is gezelliger (“Man die schakers gaan nooit slapen”) én goedkoper.
(Als toevoeging nog even, zoals beloofd, het partijtje van Frank. Een Evansgambiet waarbij zwart het niet handig doet op de zesde zet)