Onze kopman Jan Maarten speelde bij Tata en dus mocht Hans de Lange de honneurs op het eerste bord deze keer waarnemen. Hij deed dat met verve in zijn eigen optimistische speelstijl. Hij kende zijn tegenstander en was daarvan op voorhand niet erg onder de indruk. vertelde hij mij na afloop aan de bar. Hans had zojuist het volle punt binnen gehaald. Ik zat het grootste gedeelte van de partij naast hem en beleefde zo vanuit ereloge oogpunt zijn fratsen in die partij. Goed openingsspel werd afgewisseld met zwak middenspel. Edoch vanuit verloren positie rechte Hans de rug en na een afgrijselijk (afgedwongen?) blunder in het eindspel van zijn tegenstander wist hij alsnog de overwinning binnen te halen. 3-3 stond het toen. Frank en Erik waren toen nog bezig. Ikzelf had een remiseaanbod geaccepteerd. Ik had me met de witte stukken laten verleiden tot een Budapester gambiet. Ik toverde enkele vreemde zetten op het bord, waar mijn tegenstander zo van onder de indruk was dat hij in vrijwel gewonnen stelling tot dat voor mij bevrijdende voorstel kwam. Wout had zich toen al tegen mevrouw Benschop verzoend met een Franse remise. Bertrand incasseerde tevreden een mislukt stukoffer en – nadat zijn tegenstander de schade van een ingeslagen ruit van zijn BMW had afgehandeld – pakte terecht het volle punt. Pim kreeg een fraaie stelling met de zwarte stukken, maar dat kostte hem zoveel bedenktijd, dat hij het niet meer kon verzilveren in zijn tijdnood en aldus verloor. En Alwin, tja die Alwin … hij speelde de sterren van de hemel. Als een jonge god verpulverde hij met een stukoffer de zwarte koningsstelling en op het moment suprême – hij kon mat in 3 geven – vergreep hij zich. Diepe berusting. 3-3 dus.
Ik had net een tijdje de stelling van Frank mee zitten kijken en ik zag eigenlijk alleen maar verliesvarianten voor hem en bij Erik beloofde de stelling ook geen hosanna. Ik bereidde me net voor op een 3½-4½-nederlaag, heel misschien een 4-4’tje, toen plotseling de melding kwam dat Frank gewonnen had. Hoe die dat geflikt heeft heb ik niet gezien, maar hij vertelde mij dat zijn tegenstander van zijn teamleider te horen had gekregen dat hij moest winnen en daardoor misplaatst geïnspireerd zijn hand volledig overspeelde en ja …. dat moet je tegen Frank niet doen. Die incasseerde ijskoud en dankbaar het cadeau gekregen punt. En Erik – zijn stelling van een paar tellen geleden flitste door mijn hoofd – ging dus de op dat moment totaal onverwachte teamoverwinning binnenslepen. Ja toch!? Die stelling ging hij toch niet meer verliezen?!
Klik hier voor de gedetailleerde uitslagen.