Er draait weer een schaakfilm in de bioscopen: The Dark Horse. De nog jonge Nieuw-Zeelandse regisseur Robertson (1982) weet vakkundig het waargebeurde verhaal van een bipolair Maori schaakgenie te verweven met elementen uit een familiedrama, zonder ook maar even sentimenteel of voorspelbaar te worden. De geboren Maori acteur Curtis is fantastisch in de hoofdrol, en The Dark Horse was de verrassing van IFFR 2015, waar de film werd verkozen tot beste van het festival. In Utrecht draait hij in het LHC. 8,4 op IMDB.
?Arguably the best-ever chess-themed film,? schreef GM Ian Rogers, zelf een Australi?r. Niet dat het schaakspel de hoofdrol speelt in de film (het had net zo goed over dammen kunnen gaan), maar wel een film die volgens filmkenners de moeite waard is. Schaaktechnisch valt er zeker iets op af te dingen, Rogers wees er al op: een van de jongeren wint van een ander mat het bekende stikmat door de dame op g8 te offeren. Afijn, Txg8 en Pf7 mat, gesneden koek voor ons schakers, maar de matzettende jongen is er zelf verbaasd over. Alsof je zo’n dameoffer per ongeluk zou doen. Maar het is een verademing vergeleken bij de talloze films waar het bord in de beginstelling al verkeerd staat.