Het onderstaande duel tussen Dick Platenkamp en Ries van Leeuwen vond ik op een oude website van Ries. Het is een aardig partijtje met een amusant einde. Commentaar van Ries zelf: “Dick Platenkamp (Plato) is een sluwe vos. Het lukt mij maar zelden om een partij van hem te winnen. In 2000 lukte het eindelijk een keer.”
De partij illustreert fraai hoe beide spelers zich bezondigen aan ruilzucht, een kwaal die je wel vaker op de club en daarbuiten aantreft.
Volgens Dr. Euwe heeft de schaker met vier hoofdzonden te kampen: hebzucht, matzucht, remzucht en ruilzucht. Hebzucht kennen we allemaal. Matzuchtig zijn schakers die van de eerste zet af op mat spelen. Ze verbranden alle schepen achter zich, een weg terug is er niet. Remzucht is het tegengestelde van de matzucht. De remzuchtige is altijd schijterig. Hij ziet overal beren een leeuwen op zijn weg en is bij voorbaat al tevreden met remise. Geen echte schaker dus.
Ruilzucht is van een heel andere orde. De ruilzuchtige schaker denkt dat hij het gevaar kan afwenden door zoveel mogelijk stukken te ruilen en de stelling te vereenvoudigen. Soms door te grote voorzichtigheid, soms door geestelijke luiheid, als hij niet nog eens goed kijkt of er wellicht sterkere zetten zijn. Ruilzucht kan winstkansen om zeep helpen.
Daarnaast vertonen schakers wel meer psychologische rariteiten en hersenkronkels, maar het is niet mijn bedoeling om hier in de afgronden van de schakersziel te springen. Het is al erg genoeg zo.
