De Sint is in het land!
Traditiegetrouw spelen wij dan het Pepernotenschaaktoernooi bij de jeugd. Essentieel hierin zijn de pepernoten, of eigenlijk als we pietje precies zijn, geen pepernoten (dat zijn die onregelmatig gevormde grote blokken) maar kruidnoten. Die kruidnoten vervangen de pionnen. Gewone, de zwarte pionnen en die met witte chocolade eromheen, de witte pionnen. De jeugd werd op speelsterkte ingedeeld in een vijftal vierkampen. Binnen de poules werden drie partijtjes gespeeld en als er een pion geslagen werd, mocht deze meteen of later worden opgegeten. Dat lag ook een beetje aan de tafelleider.
Er werd heel serieus en competitief gespeeld, maar er werden ook slimme deals gesloten. Zo van, ik (al) de pionnen, jij de winst. In sommige poules waren er heel lange partijen te zien, die tot op de laatste seconde werden uitgevochten. Tijdens het spelen werd er goed gesnoept van de pepernoten, alhoewel sommigen het liever bewaarden tot het eind in hun eigen bekertje.
Voor de senioren hielden we ook wat over. Tussen hun borden in en op de bar werden de resterende pepernoten, herstel: kruidnoten, in bakjes geplaatst. Niet direct naast de borden van het eerste dat extern moest spelen. Zij wilden zich niet laten afleiden door geknabbel tijdens de partij.
Sara
