(Door Ronald Gouma) Afgelopen zaterdag maakte ik na ruim elf jaar mijn rentree voor Oud Zuylen bij de SGS snelschaakkampioenschap voor clubteams in Bunschoten-Spakenburg. Omdat ‘opa’ het niet meer trekt om vijfminutenpotjes te spelen, had ik mij aangemeld voor de tienminutengroep, wel met het gevaar plaats te moeten nemen aan een hoger bord.
Dat werd uiteindelijk zelfs het eerste bord en omdat het sterkste team van Oud Zuylen door enige miscommunicatie verstek moest laten gaan in de hoofdgroep, zat ik ineens te spelen aan het eerste bord van Oud Zuylen E?n (!). Nu was dat ooit een droom voor mij geweest, maar nu leek het een nachtmerrie te gaan worden… Want de tweede groep in het vissersdorp is nog altijd een sterk bezette groep: met teams uit de Meesterklasse (Utrecht, BSG), gelouterde KNSB teams (Amersfoort, HSG2) en regionale topteams (Zeist, Paul Keres 3 en de reserves van de landskampioen En Passant 2). En natuurlijk een handvol clubs met slechts een of twee goede schakers, maar dan natuurlijk wel aan ‘t eerste bord…
Maar het team, naast mij bestaande uit Frank Tempelman (2), Hans Scheeringa (3), Henk Overmeer (4), Lex Plum (5) en Guus van Eeden (6) was vol goede moed, Want er deden in ieder geval nog wel twee teams mee die wij konden verslaan (Nijkerk en Hoevelaken).
Groot was dan ook de verrassing ?n het enthousiasme toen wij in ronde een al direct het sterker geachte Laren onderuit haalden (3½-2½). Dat vervolgens door Zeist (0-6) en Rivierenland (1-5) weer keihard de grond in werd gestampt…
Ronde vier bracht ons (voor de 3de keer met zwart aan bord 1) tegenover de Hoevelakers. En jawel, zij werden met 5-1 linksafgeserveerd (!). In ronde vijf moest ik voor de vierde maal met zwart aantreden… Normaal kan dat niet, maar blijkbaar was er iets goed mis met het indelingsprogramma van de SGS… Ik was echter nog ongeslagen met zwart zodat ik maar niet protesteerde… En wij opnieuw stuntten door HSG2 op 3-3 te houden. Ik had remise aangeboden en toen mijn tegenstander door zijn medespelers werd ingefluisterd dat het 3-2 voor de Hilversummers was, nam hij dat triomfantelijk aan. Echter de stand bleek op dat moment nog gelijk te zijn, zodat wij een extra matchpuntje mochten aantekenen.
En u raadt het waarschijnlijk al, jawel, voor de vijfde maal moest ik met zwart aantreden, Protesteren ?n de borden draaien hielp niet, de kleurverdeling bleef onveranderd (wel zouden wij de volgende drie rondes ineens met wit aan het eerste bord mogen spelen…). Dat betekende wel dat wij in ronde zes afgeslacht moesten worden door Amersfoort (die uiteindelijk groep 2 zou winnen) met 1-5.
En dat bracht ons tegenover de reserves van de landskampioen. Bij de stand 2½-2½ hield Henk Overmeer zijn goede stelling onder controle, tikte het winnende punt plus 2 matchpunten, waardoor wij net op de achtste plaats belandden. En dat was goed voor finalegroep 2.
In de finalegroep startten wij opnieuw tegen Laren. En die kwamen slechts gedeeltelijk tot revanche, omdat wij ditmaal dankzij Frank, Lex en Guus 3-3 afdwongen.
De Meesterklassers van Bussum (eerlijk dient te zeggen dat zij met name hun oude glorie hadden afgevaardigd…) waren vervolgens te sterk: 1½-4½.
Maar in de laatste ronde wisten wij opnieuw een puntje in de wacht te slepen door DBC op 3-3 te houden. Waarmee wij als ik het allemaal goed heb vastgesteld uiteindelijk zevende werden.
De persoonlijke scores:
Frank 6½
Guus 5
Lex 4½ (waarvan 3 uit 3 in de finalepoule)
Ronald 3½
Henk 3½
Hans 1½