OZU 3 (zaterdag) – Nuenen

[Door:Wout van Veen]

Niet om van de beroemde landschappelijke omgeving, die Vincent van Gogh in hoge mate heeft bekoord en geïnspireerd, te genieten maar om in een (k)oud gemeenschapshuis op kleurloze zwart/wit borden de degens te kruisen met een achttal andere schakende enthousiastelingen, toog OZU3 naar het aloude Nuenen, in de voor velen nog onbekende Meierij van ’s Hertogenbosch. Het genoegen om eindelijk weer eens op zaterdagmiddag een teamwedstrijd met een ‘normaal’ tempo te mogen spelen compenseerde meer dan volledig de wat saaie autoreis langs de Brabantse autowegen. Na een hartelijk welkom van de reserve plaatsvervangende teamcaptain, die zijn speech had voorbereid en uitgebreid met een speciaal welkom voor Judith (van Amerongen) – zou deze speciale aandacht voor een vrouwelijke schaker toch duiden op enige achterstand in het Noord-Brabantse binnenland op het terrein van de maatschappelijke ontplooiing van de meerderheid van de wereldbevolking, als wij die -voor het gemak- alleen even onderscheiden in vrouwen en mannen? – werd de strijd aangevangen.
Deze verliep aanvankelijk niet in ons voordeel. Guus (van Eeden), die zijn debuut maakt in de landelijke competitie, kon zijn ongeduld in gelijke stelling niet bedwingen en maakte in het eindspel een grote, beslissende fout. Dit werd gevolgd door eenzelfde situatie bij Bert (Lardenoye). Gelukkig werd de aansluitingstreffer al snel gescoord door Judith. Een door beide partijen op theoretisch juiste wijze opgezette Siciliaan werd door de Nuenense witspeler in het middenspel om zeep gebracht. De vele zwarte dreigingen met een sterke Lb7 waren hem snel te machtig. De situatie aan de andere borden weerspiegelde geenszins het grote ratingverschil in Utrechts voordeel. Zeker niet, omdat Leo (Keijzer) leek te weigeren om zijn grote voordeel, verkregen door de directe aanval tegen de Siciliaanse Draak met g- en h4, direct om te zetten in een winstpunt. Een uurtje later vond hij het gelukkig wel genoeg geweest en liet dat punt toch noteren. Aan de borden 1, 2 en 3 was de situatie onduidelijk. Ed (van Eeden) zag zijn aanval niet doorslaan, Wout (van Veen) had zijn pionoffer nog niet waar kunnen maken en Pascal (Boittin) kon zijn gambietopzet tegen het Frans niet rechtvaardigen en kwam minder te staan. De bijna onoverwinnelijk Martijn (de Haan) had deze middag bepaald een offday. Tegen vijven was de situatie opgeklaard. In een iets actievere stelling voor Wout fopte zijn tegenstander zichzelf, wat direct verlies opleverde, waarna Ed ook zijn moeilijke eindspel keurig naar winst voerde en de tegenstander van Pascal de weg kwijtraakt. Wat overbleef was de comedy of errors op het bord van Martijn, Dit resulteerde uiteindelijk in het beruchte eindspel van K+T+L tegen K+T. Op een gegeven moment deed zwart Ke8-c8 (om mat te voorkomen). Nadat deze zet was vervangen door de (door de Fide voorgeschreven) zet Ke8-d8, weigerde Martijn het mat in 2 en berustte na een aantal zetten in remise.
Tevreden met de 5,5 – 2,5 overwinning maakte het team het plaatselijke barbecue-restaurant nog lang onrustig.