Een team dat nog aan het opwarmen was na de gewonnen uitwedstrijd tegen Nieuwaal moest al weer aantreden in de SGS-beker tegen de succesvolle mannen van HSG. Allen dappere 1900+-spelers en met een beker van de KNSB op zak. Uit de titel leest u al dat er gestunt is. Bekertoernooien maken mooie dingen los. Zo ook deze avond van de 18de februari. (Het volledige overzicht van de SGS-bekerteams van Oud Zuylen en Schaakclub Utrecht vindt u hier.)
In de vissenkom van de aula van het St. Aloysius College in Hilversum speelde we de wedstrijd. Ed, positief en optimistisch als altijd en zijn gewaardeerde tegenstander ruimden hun bord in een half uurtje leeg en keken naar een lopereindspel waar geen eer aan te behalen viel. Het werd wachten en wachten aan de bar op de volgende resultaten. Ondergetekende zag Wout van Goor ten aanval trekken en Wout van Veen (zwart) in een klassieke Staunton met het fraaie La3 een pion ophalen. Het leek wel mee te vallen (Ed gaf geen cent voor onze kansen).
Halverwege de avond werd de uitslag op 3,5 – 0,5 (doe optimistisch 3 – 1 door Judith die een gastles aan Hilverse schaakvrouwen aan het verzorgen was) gehouden. Er zat een kern van waarheid in. De aanval van Wout van Goor was doodgelopen en Wout van Veen keek tegen een kwaliteit achterstand aan. Bekijk mijn partij rond 25 en je zou blij kunnen zijn met een remise. Maar he, het is de beker. Schouders eronder en zolang de vlag niet gevallen is zijn er kansen.
Wout van Goor verloor, helaas maar terecht. De aanvalskansen waren te hoog ingeschat. Deksel op de neus en stukken opbergen. Bij Wout van Veen waren de kansen weer gedraaid. Een eindspel met ieder een pion, knus tegen elkaar aan, Wout een loper en paard tegen een toren kon zeker niet minder dan remises zijn. En zo geschiedde. En Bertrand zult u zich afvragen. Kijk en huiver, maar alles onder controle (“onschuldig is de onwetende”) en na een afgeslagen remiseaanbod werd de partij met een fraaie (maar niet geheel vlekkeloos uitgevoerde) combinatie afgerond. 2-2. De bargangers moesten weer aan de bak.
Eén van de bijzonderheden van een bekergelijkspel is dat er wordt beslist door een snelschaak ronde van vijf minuten? Of 5 minuten plus iets. We werden het, bij gebrek aan reglementen eens over 5 minuten plus 3 seconden per zet (het blijkt 3 minuten en 5 seconden te zijn). En Oud Zuylen moest winnen. Bij gelijk spel wordt steeds het laagste bord van de score gehaald dus zouden we verliezen.
De snelschaakronde was echter makkelijk en snel beslecht. Bertrand won eenvoudig, Wout van Goor hield remise, Ed won simpel en overtuigend en Wout van Veen mocht zijn in de partij betoonde inspanning met een verlies afsluiten. Geen rating onsequenties en de buit was binnen: de kwartfinale van de SGS-beker, uit tegen Barneveld.
We gaan ons voorbereiden op de Kipvariant van het Frans (door Charles Chicken in New York gespeeld in een onbekende koffiehuispartij in 1892), het dubbel eierdooiergambiet in de Wolga en de Kuikenverdediging in het Spaans, ook wel de laffe Marshall genaamd.
[Event “SGS Beker HSG-OZ”]
[Date “2016.18.02”]
[Round “2”]
[White “Jos, Ernst”]
[Black “Weegenaar, Bertrand”]
[Result “0-1”]
| HSG | Oud Zuylen | 2 | – | 2 | |
| 1. | M.A.C. de Vos (1964) | E. van Eeden (2019) | 0,5 | – | 0,5 |
| 2. | S.T. Dekker (1999) | W. van Veen (1770) | 0,5 | – | 0,5 |
| 3. | J.W. Lindeman (1982) | W. van Goor (1794) | 1 | – | 0 |
| 4. | E. Jos (1903) | B. Weegenaar (1865) | 0 | – | 1 |