door Jan-Willem Lubbers
Na afloop stonden we nog even buiten na te kletsen en constateerden we, dat dit seizoen voor OZU 3 aanmerkelijk beter is begonnen dan het vorige seizoen. Toen hadden we na drie ronden nog geen enkel wedstrijdpunt (waarbij we de eerste ronde niet speelden), ditmaal wisten we de eerste twee ronden in ieder geval te winnen. Weliswaar ondanks de schrijver van deze regels. In de eerste ronde ging ik hopeloos onderuit, in de tweede ronde verpatste ik klungelig de extra pion vanuit het Morra-gambiet, waarna al snel een stelling ontstond waar beide spelers geen heil meer in zagen en de vrede tekenden. In ieder geval niet verloren, dat dan weer wel. Het geanimeerde gesprek erna in de kantine maakte de avond meer dan goed.
Maurice had evenmin zijn avond. Aanvankelijk ging het gelijk op en leek Maurice leek wat beter te staan en dus niet vreemd dat hij op avontuur ging op de damevleugel. Wellicht forceerde hij teveel, want hij kwam een stuk achter en zijn tegenstander liet zich de winst niet meer ontgaan.
Thijs kwam in een eindspel terecht met enkele torens. Een curieuze stelling ontstond waarbij de toren van Thijs ingesloten stond op de h-lijn, maar door de opstelling van de pionnen kon zijn tegenstander daar niet van profiteren en kon er verder ook geen doorbraak geforceerd worden. Remise.
Net als bij Bert overigens, de partij waar ik nog het minste van meegekregen heb. Een enkele blik leerde mij dat het er zo op het oog evenwichtig uitzag en schijnbaar vonden zij dat ook.
Midas hield zijn partij goed onder controle en profiteerde van de fouten van zijn tegenstander. Hij kon onderweg twee pionnen oprapen, zijn paard+toren waren superieur aan de toren+loper. Toen de zwartspeler inzag dat hij de a-pion niet meer zonder verder materiaalverlies kon tegenhouden gaf hij op. Goed punt voor Midas!
Voor de tegenstander van Jan was het duidelijk vrijdag de dertiende. Hij trof een zelfverzekerde, vechtlustige Jan tegenover zich die me in de wandelgangen toevertrouwde dat als iemand met 1.f4 opent, hij ‘het’ kan krijgen. Het From’s-gambiet dus. Jan koos voor een agressieve variant en niet alleen buiten werd het gerommel van dreigend onweer hoorbaar. Jan won op indrukwekkende wijze. Menigeen zal het 19e-eeuws, romantisch schaak noemen. Ik vroeg Jan om de partij om mijn digitale huisgenoot er eens naar te laten kijken. Ja, wit had het beter kunnen doen en ja, 10.Dxf3 was bijvoorbeeld winnend geweest, maar ik besloot de partij zonder analyse te plaatsen met alleen het commentaar van Jan zelf. Huiver en geniet!
Individuele uitslagen zijn hier te vinden.
