Door: Pascal Boittin
Mijn vrouw Roos had de reis naar Japan al best op een rijtje. Het was een lijst van hoogtepunten, die alleen maar verbonden moesten worden met de Shinkanzen, de snelle trein, en een hovercraft. Gedreven door mijn ego, ijdelheid en een zekere dosis van verslaving, vond ik dat ik op zo’n lange reis wel één dag mocht schaken. Ik ging googelen: ‘chess japan 2024’. Ik kwam direct op de site van de Japanse bond, 2 klikken verder had ik het gevonden: 9th Osaka Wine Cup Rapid, 2024. https://kashiwarachessclub.hatenablog.com/entry/2023/10/17/221319
Osaka Wine Cup Rapid! Eén dag rapid in een wijngaard. Geen twijfel, dit rapidtoernooi was aan mij besteed! Meteen aanmelden! Op onze route van Fukuoka, in het zuiden van Japan, naar Nikko, rechts boven van Tokyo, moest er een manier zijn om de 18de bij Osaka te zijn! Hoe dan ook, we zouden de 18de in Osaka zijn.
De organisator, Leonard Brinkmann, gaf mij alle informatie om eerst lid te worden van de Japanse schaakbond, een vereiste om mee te doen. Na een paar klikken werd ik voor 30 euro’s het 1534ste lid van de Japanse Federatie. https://japanchess.org/en/membership-renewal/ Ik was nu ingeschreven inclusief een lunchpakket. En na afloop, of al eerder, zouden wij, Roos en ik, wat wijn proeven… Nu even nog een hotel in de buurt boeken. Het toernooi zou vroeg beginnen, dus was geen tijd om dan de weg te zoeken. Het viel mij op dat de site van het eerste hotel aangaf dat de 18de een woensdag was en niet een zaterdag, zoals stond op de site van het toernooi. Waarschijnlijk een bug, de site werkte vast niet in het Engels, zo iets had ik al gehad in Griekenland. Datum + site in het buitenland + Engels… werkte niet.
Alle hotels hadden dezelfde bug! Toen bleek: het toernooi was niet 18 april maar op 18 mei! Een maand later! En wij waren maar tot 11 mei in Japan. Dus moest ik mijn deelname annuleren.
Eenmaal goed aangekomen in Japan, hebben we midden april eerst één week bij mijn neef Eric en zijn vrouw Maki gelogeerd. Deze reis was voornamelijk voor ons een familiebezoek. In de jaren negentig woonden we alle vier in Parijs. We kenden elkaar van deze tijd en sindsdien waren er zo dertig jaar voorbijgegaan. Eric is een pottenbakker ( https://www.facebook.com/eric.atzori/) en zijn vrouw Maki een danslerares klassiek ballet. Het was een bijzondere ervaring om onze oude herinneringen te delen. Het bleek dat we heel andere herinneringen hadden. Sommige aanvullend, andere compleet anders.
Samen hebben we een route uitgestippeld met interessante bezienswaardigheden die je gezien moet hebben. Tegelijkertijd kreeg ik reclame voor andere schaakevenementen! Waaronder het Golden Week-toernooi in Tokyo. Dit viel precies in het weekend dat we daar waren. De Golden Week is een week met drie feestdagen en bijna iedereen neemt vrij om naar zijn familie te gaan. Zaterdag 2 rondes, zondag 2 rondes en maandag 1 ronde. Ik kon het niet laten. Een unieke kans: schaken in Japan. Kampioen van Tokyo worden! Er waren rond de 60 deelnemers en de sterkste had 1900 elo. Het was een Fransman. Met mijn Utrechtse training en ervaring had ik zeker kansen. Een GM vertelde mij eens dat Franse 2000 elo’s veel minder waard waren dan Duitse 2000 elo’s. Daarom vond hij het altijd leuk om in Frankrijk te spelen. Met 1817 had ik qua elo de vijfde plaats.
Roos vond het jammer voor ons verblijf in Tokyo en zou alleen uitgaan. Ik kon het niet laten, pure schaakzucht. Ik had wel afgesproken dat, wanneer ik geen kans meer maakte om het toernooi te winnen, ik me zou terug trekken. Mijn neef had een gelukspaardje gebakken, en zijn vrouw zou haar Samurai-voorouders vragen om mij te helpen om te winnen.
Op het toernooi kwam een hele groep jongeren, inclusief trainer, uit Shanghai af ( https://nl.wikipedia.org/wiki/Shanghai).
De eerste partij was tegen Liu Xuxi, 13 jaar, een Chinees meisje uit die groep. Ze kende de opening, maar nam een pion die men in principe niet neemt (13. … Lxg5). Ik had er lang geleden naar gekeken en dacht ook: waarom zou je die pion niet nemen??? https://lichess.org/study/ge8TFzgM/7lq2Yo40#0 Ik speelde ook een paar mindere zetten, maar ze gaf me wat tempo’s en de vrije hand om het voordeel te pakken. Het punt was binnen. In de tweede partij, tegen een Japanner van 25 jaar, gaf ik mijn kansen weg en het werd remise. De derde, tegen een oude Japanner, kwam snel op niets uit. Ik had te passief gespeeld. De positie was gelijk en ik had geen spel. Het werd een laffe remise. Hadden de Samurai-voorhouders mij verraden? Met 2 uit 3 dacht ik het toernooi niet meer te winnen. Dus trok ik me terug en ging Roos ontmoeten in de Ueno park. Daar zijn we nog naar drie musea gegaan.(The Ueno Royal Museum https://www.ueno-mori.org) Eind goed, al goed!
