Al vele jaren (sinds 1996) doe ik mee aan een heerlijk weekje schaken in het buitenland: het NATO Chess Championship. Elk jaar is er een bij de NAVO aangesloten land bereid om dit landentoernooi te organiseren. Van 4 tot en met 8 juni 2018 vond alweer het 29e NATO Chess Championship plaats. Plaats van handeling was het Amerikaanse stadje Lubbock (Texas) met als gastheer Texas Tech University. De organisatie lag in handen van een Amerikaanse kolonel buiten dienst. De dagelijkse begeleiding vond plaats door de schaakafdeling van de universiteit die onder leiding staat van de sterke Amerikaanse schaakgrootmeester van Oekraïense afkomst Alexander Onischuk. De Nederlandse delegatie bestond buiten mijzelf nog uit 6 personen, allen militairen of ex-militairen en burgerwerknemers in dienst van het Ministerie van Defensie.
Aan dit NATO Chess Championship namen 10 landen deel met een totaal van 67 schakers. De hoge reiskosten deden enkele trouwe deelnemende landen helaas besluiten dit toernooi een jaartje over te slaan. Het toernooi bestaat eigenlijk uit twee toernooien in een: een teamkampioenschap en een individueel kampioenschap. Er zijn zeven rondes. Na elke ronde worden de resultaten van de beste vier spelers per land bij elkaar opgeteld voor de rangschikking van het landenklassement. Niet alle landen konden met tenminste vier spelers deelnemen. De deelname van Estland bleef dit jaar tot 1, zij het kleurrijke, speler beperkt.
Het kampioenschap zelf kende een spannend verloop. Het individueel toernooi was zeker in de breedte redelijk bezet, met drie internationale meesters (uit Polen, Griekenland en Duitsland), een internationale vrouwenmeester uit Griekenland (de enige vrouwelijke deelnemer aan het toernooi) en twee FIDE-schaakmeesters (uit Denemarken en Duitsland). Temidden van dit geweld konden de Nederlandse schakers weinig potten breken. Zelf kwam ik op 3,5 uit 7 en met een TPR aanmerkelijk hoger dan mijn FIDE-rating was ik niet eens ontevreden. De individuele titel was voor de Griekse IM Anastasios Pavlidis met 6 punten. Hij werd aanmerkelijk geholpen door zijn echtgenote WIM Ekaterini Pavlidou, die eerder in het toernooi topfavoriet IM Lorenz Drabke (Duitsland) wist te verslaan en zelf op de vierde plaats eindigde.
Het landentoernooi was een strijd tussen de drie sterke landen Duitsland, Griekenland en Polen. Nadat Duitsland vorig jaar in Boedapest na een harde strijd met Polen de titel had gepakt, kwam men dit jaar uiteindelijk een half bordpunt tekort om deze te prolongeren. Polen eindigde met 20,5 punt op de eerste plaats. Duitsland werd tweede en Griekenland eindigde op de derde plaats met 19,5 punt. Nederland eindigde na een stroef begin in dit veld van 10 landen op een ongedeelde zevende plaats met 14,5 punt; iets boven verwachting omdat het als achtste geëindigde Slovenië over een op papier sterker team beschikte. Het stroeve begin kwam deels doordat op de heenreis de aansluitende vlucht van Dallas naar Lubbock plotseling was gecanceld, waardoor de plaats van bestemming slechts met een huurauto en urenlang rijdend door een desolaat Texaans landschap (met af en toe een “longhorn”) tijdig kon worden bereikt.
Impressie van de speelzaal
Het kampioenschap was door de Amerikanen uitstekend georganiseerd. De partijen werden gespeeld in een gebouw op de campus van de enorme universiteit, die een capaciteit heeft voor 14.000 studenten. De spelers waren ondergebracht in een klassieke “dorm” op het terrein. De accommodatie en de verzorging waren prima. In Lubbock zelf was niet veel te beleven, maar het stadje was wel de geboorteplaats van de Amerikaanse zanger Buddy Holly en het Nederlands team ontkwam er niet aan om het gelijknamige museum te bezoeken. Het toernooi verliep in een competitieve maar ook zeer vriendschappelijke sfeer. Het volgende NATO Chess Championship zal in september 2019 plaatsvinden in Berlijn (Duitsland).
Harm-Theo Wagenaar
