Mené Mené Tekèl Ufarsin

Gewogen en te licht bevonden

De avond had hierna anders kunnen verlopen. Jan stond gewonnen. Twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel, keurig ondersteund door een toren. Zijn tegenstander zag een kans, Jan zag hem niet. En dat kostte de toren en de partij. Een massaal BOE-geroep klonk door de zaal. Nou ja: tussen onze oren. Als je zo moet winnen! Maar goed: 2-1 achter. Jan Maarten, de puntenleverancier, ging in tijdnood het schip in. Een mooi opgebouwd middenspel in de La5-variant van de Winawer kostte te veel tijd. 20 zetten voor 3 minuten. Zijn tegenstander drong zet voor zet dieper het bastion binnen. Tonny haalde het enige volle punt van de avond binnen. Ook fortuinlijk. Zijn tegenstander had in een complex Scandinavisch middenspel veel voordeel opgebouwd. Ook hier besliste de klok. Paul, gastspeler aan bord 8, had een stuk meer. Al vrijwel de hele partij. Keerzijde was dat zijn koning in het centrum opgesloten stond. En na uren zwoegen werd dit te veel.

4-2 was inmiddels de achterstand en een wondertje moest gebeuren om met geheven hoofd Oudewater te verlaten. Harry en Wim hadden identieke kansen: veel druk in het centrum en alle zware stukken op de c-lijn. Wim ruilde vrijwillig de dames (waarom Wim?) en verloor een pion. Zijn tegenstander had genoeg techniek in huis om het punt binnen te halen. Harry’s tegenstander had zich na een stuk-tegen-twee-pionnenruil uit de druk ontworsteld en remise was een terechte uitslag. Winst was al niet meer noodzakelijk.
Nog twee wedstrijden te gaan en misschien laat Rivierenland nog punten liggen. Het moeten er een hoop zijn. Wij gaan weer aan de studie: opening, eindspel en time-management. Nieuwe stukken, nieuwe kansen.

Persoonlijke uitslagen: