extern,  partijen

Eerste winst voor Oud Zuylen 1

FransSanijs-RoelvanDuijn-Amsterdam22-11-2014(door Hans J.G. de Lange)  Amsterdam, Oud-zuid. Zon. Na een rustige autorit op een zonnige dag, arriveren we in de Jan van Eijkstraat. Het enig smetje vormt het parkeren voor 3 euro per uur. Zachte romantische pianoklanken vermengen zich met geroezemoes in de fraaie school-aula. Roel van Duijn, oud-provo, -oranje vrijstaat, -kabouter is verantwoordelijk voor de muziek, nog onwetend van de ellende die Frans Sanijs voor hem in petto heeft. Ik tel 74 spelers van welke er slechts drie vrouw zijn. Grootmeesters als Hans Ree, Paul van der Sterren -invaller van Caissa 1 – en drie spelers ooit spelend voor het Leerdams Schaakgenootschap – waarvan ik lid was – luisteren het geheel mede op met hun aanwezigheid. Oud Zuylen speelt met drie invallers. Aan de borden 6, 7 en 8 treden op Hans de Lange, Leo Keijzer en Bas Jubels. Met een gemiddelde rating van 1765… De teamgeest is prima en samen met de vriendelijke ambiance zorgen die voor een relatief gemakkelijke winst, de eerste winst! De uiteindelijke uitslag 4,5-3,5 lijkt anders te suggereren, maar een macabere remise-uitslag aan bord 3, Frans Sanijs tegen Roel van Duijn, staat een hogere uitslag in de weg.
Bas Jubels aan bord 8 was al snel klaar. Winst! Hij verovert een kwaliteit in een stelling die er verdacht uitziet, maar Bas heeft beter gekeken. 1-0. Jan Maarten van der Boogaart remiseert kort erna aan het derde bord. We blijven voorstaan.

Ikzelf speel aan bord 6 weer veel te optimistisch en offer op zet 12 de d-pion in gelijke stelling. Om beter spel te krijgen, dacht ik, ja ja, op zet 45 volgt opgave. Mijn falen wordt goedgemaakt door Dirk Floor aan het tweede bord. Geruisloos en vrij eenvoudig wint hij in een “interessante partij”, zodat de stand dan 1,5-2,5 in ons voordeel is.

Dan lijkt de middag toch nog spannend te worden als Leo Keijzer aan bord 7 verliest. We staan gelijk, alle aandacht gaat uit naar ons zorgenkind Ed van Eeden, aan bord 5. Siciliaanse opening, Ed heeft wit, het lijkt of hij varianten door elkaar haalt. Er ontstaat een moeilijke positie waarin het aankomt op heel goed verdedigen. Met twee paarden tegen het loperpaar en kwetsbaar lijkende damevleugelpionnen ziet het er niet leuk uit. Maar nee, Ed recht de rug en vecht zich naar een remise! Ik zie Eds opluchting na afloop, we zijn blij met hem. De twee resterende partijen lijken we te winnen. Bij Frans Sanijs aan het vierde bord lijkt het punt een kwestie van tijd. Zelf kan hij mat-in-1 geven maar dan offert Roel van Duijn met wit wanhopig alles wat hij bezit om nog wat dameschaakjes te geven… Dat denkt iedereen. Dirk Floor fluistert mij in het oor “Dit geef je toch op, na een schaak der wrake?”
De oude vos heeft echter eeuwig schaak na opoffering van twee torens. Tot ieders verrassing. De koning lijkt aan dameschaakjes te kunnen ontkomen (zie foto) als Roel van Duijn remise claimt bij de hevig schrikkende Frans… verbijstering alom. Wedstrijdleider erbij. Frans vermant zich, reageert heel sportief en aanvaardt de remise gelaten, vriendelijk lachend maar van binnen duizend doden stervend. De briljant gespeelde partij verdient een beter lot. De slotstelling: wit Kh2, De7 en pionnen op h4, g3, d4, e5, zwart: Kb7, Df1, Tf5, Tf8 en pionnen op c6, d5, g6, h5.
Hoewel Roel de wereld in kijkt met een ‘dat spreekt-toch-vanzelf-blik’ alsof hij de remise keurig heeft berekend, “Ik offer niet voor niets mijn torens”, houd ik het erop dat hij stellingsgeluk heeft. Frans zal vooral c7-c6 betreuren…

Dan staat het plotseling gelijk: 3,5 – 3,5. Aller aandacht gaat dan naar Marcel van Os aan bord 1, die geen fout maakt (zie de partij). Hij verovert een pion en beschikt ook over een sterk loperpaar, technisch is het al snel gewonnen. Commentaar is van Marcel.

Marcel daarover: “Ik heb weinig tactische dingen gemist. Ik had eerder c4 kunnen spelen, maar ik zag geen reden om het complex te laten worden. Grappig om te zien dat de computer nog steeds weinig snapt van het eindspel. Na de afwikkeling naar ongelijke lopers zie je de evaluatie in eerste instantie van +2,5 naar +0,6 schuiven, terwijl je planmatig kunt zien dat zwart verloren staat.”
Heel knap is om te zien hoe hij allerlei aantrekkelijk lijkende zetten vermijdt en bewust kiest voor duurzame voordelen. Dat is – voor mij in ieder geval – zeer leerzaam aan deze mooie partij. Daarmee is de eerste winst voor het eerste binnen na tweemaal 4-4. Omdat de concurrentie ook punten liet liggen staat OZ nu gedeeld tweede met slechts 1 matchpunt minder.

T Caissa 4 1976 Oud Zuylen 1960
1. Aad Roemersma 2016 Marcel van Os 2151 0 1
2. Rob Bodicker 1984 Dirk Floor 2169 0 1
3. Aldo van de Woestijne 1998 Jan Maarten van den Boogaart 2070 ½ ½
4. Roel van Duijn 1980 Frans Sanijs 1956 ½ ½
5. René Pijlman 1963 Ed van Eeden 2051 ½ ½
6. Ton van Nieuwkerk 1971 Hans de Lange 1747 1 0
7. Evert-Jan Straat 1951 Leo Keijzer 1725 1 0
8. Bert Westera 1948 Bas Jubels 1811 0 1